Uzakta olmanin en cok koydugu zamanlardan biri de ozel gunler.. Bayramlar, dogumgunleri, nisanlar, dugunler.. Oyle ilginc ki Turkiye'deyken cok calismaktan ve olmayan izinlerden dolayi kacirirken bazi zamanlari simdi de mesafelerden. Gerci boyle bir gecis doneminde olmasak mesafe de hikaye olurdu ya neyse..
Aysecik de evleniyor.. Gozumun onunden bir film seridi gibi geciyor ODTU yurt gunleri, midterm final hazirliklari, renkli Ankara geceleri (hey gidi A Bar), Bodrum sefalari.. Aah ah.. Belki de katilamamam iyi oluyordur, yarin simdi ziril ziril duygu patlamalariyla makyajim akardi felan:p
Neysem, fistikcim, cok cok coook mutlu ol, fazlasiyla hakediyorsun!
Didem the Duygusal Kurabiye
Thursday, 16 September 2010
Hoppala:)
Kuzey yaklasik bir bucuk aydir zip zip ziplama modundaydi. Sonunda bir "Hoppala" aliverdik. Corapla ayaklari kaydigindan midir nedir cok net ziplayamadi gibi geldi bana. Bakalim yarin sabah enerjisi doruktayken bir daha bi deneriz, e bi de corapsiz olsun ki yerden tam kuvvet alabilsin.
Monday, 13 September 2010
Kuzey 6 Aylik!
Nerdeyse son bir aydir bugunu bekliyorum. Niyesine gelince: Ilk zamanlar aylarla dordun kati haftalar az bucuk eslesiyordu ve Kuzey kacinci haftadaysa ayini da ona gore soyluyordum. Farkettim ki buyudukce hafta hesabi da tutmaz oldu. Kuzey 27. haftasinin ortalarina geldi bile. (bu kadar mateminik yeter di mi annecim)
6 ayi itibariyle Kuzey:
- destekle oturabiliyor, hatta bir kac saniye desteksiz de oturabiliyor
-ayaklarini rahatlikla yiyebiliyor
-arkadan one, onden arkaya donebiliyor (arkadan one donmeye daha 4 aylikken basladi)
-komandolar gibi yerlerde surunebiliyor (en favori hedefi evdeki ana kucaginin ayaklari ve laptopin kablosu)
-dakikalarca ellerini seyrediyor
-ziplamaya bayiliyor
-kasikla yemek yiyebiliyor (kasigi ben tutuyorum ve yemekleri de pure ama olsun daha hala kucucuk)
-ismi gecince bakiyor
Her ne kadar bu donemlerde ki gelisimindeki gelisme (ne demekse!) herhangi bir seyin habercisi olmasa da insanin hosuna gidiyor cocugunun gelisim adimlarini gormesi.
Bir arkadas bundan sonrasinin coook daha eglenceli oldugunu soylemisti. Galiba dogru soyluyor:)
6 ayi itibariyle Kuzey:
- destekle oturabiliyor, hatta bir kac saniye desteksiz de oturabiliyor
-ayaklarini rahatlikla yiyebiliyor
-arkadan one, onden arkaya donebiliyor (arkadan one donmeye daha 4 aylikken basladi)
-komandolar gibi yerlerde surunebiliyor (en favori hedefi evdeki ana kucaginin ayaklari ve laptopin kablosu)
-dakikalarca ellerini seyrediyor
-ziplamaya bayiliyor
-kasikla yemek yiyebiliyor (kasigi ben tutuyorum ve yemekleri de pure ama olsun daha hala kucucuk)
-ismi gecince bakiyor
Her ne kadar bu donemlerde ki gelisimindeki gelisme (ne demekse!) herhangi bir seyin habercisi olmasa da insanin hosuna gidiyor cocugunun gelisim adimlarini gormesi.
Bir arkadas bundan sonrasinin coook daha eglenceli oldugunu soylemisti. Galiba dogru soyluyor:)
Thursday, 9 September 2010
Kuzey'in Uyku Vakti Geldi, Geldi
Dogum iznini firsat bilip solugu Turkiye'de aldik. Dedik Turkiye "yanarken" seyretmeyelim, biz de nasibimizi alalim:) Dogrulugunu arastirmadim ama son senelerin en sicak yazi yasanmis Turkiye'de. Asiri sicagin getirdigi susuzlukla, "aman aglamasin da"nin bir cesit bilesimi ile 6 haftalik tatil sonunda Kuzey'le yapisik ikiz haline geldik. Bunun ustune bir de Kuzey'in ek gidalara olan yogun ilgisi ile gelen "doymuyo bu cocuk" eklenince gece gunduz ayrilamaz olduk.
Boylelikle evimize doner donmez, ilk is kati gida malzemeleri aldik, sonra da uyku egitimine basladik. Yaklasik bir haftadir Kuzeycik hala talimde:(
Uzmanlar diyor ki ne yaparsaniz yapin, her seferinde ayni seyi yapin ki bebeginiz ne zaman neyin gelecegini bilsin. Ilk iki gun biraz dalga biraz tonga, cok tutarli davranamadik (daha dogrusu ucuncu gunde aslinda tutarli olmadigimizi farkettik). Ilk uc gunun sonunda sabah 2 seansini kestik, 5. gunde de sabah 5 ve sonraki keyif seansi gidiverdi. Diyeceksiniz ki "oh ne guzel, daha ne istiyorsun; egitim sart:p". Ben de oyle diyorum demesine de, Kuzey'in cikamayan sesini duyunca daha dogrusu duyamayinca da icim aciyo:(( Zalim Anne!! Gececek oglusum, geri gelecek sesin.. Hem bak gece boyle uyursan daha guzel buyursun, hem de gece yemelerinden dolayi dislerin cikinca curumezler..
Burada kesecektim ki hadi dedim bir de nasil egitim verdigimizi de yazayim:
1. gun: Uyku vaktinde karni tok, alti kuru, uyumasin engelleyecek herhangi bariz bir sikintisi yok ise ve agliyorsa, yatirdiktan 2 dakika sonra maksimum 2 dakika yaninda kalip kesinlikle kucaga almadan, yataginda pispisla, aglamaya devam etse bile cik, 5 dakika bekle ayni sekilde pispis yap, hala agliyorsa bu sefer 10 dakika bekle ve tekrar et.
2. gun: Yukaridaki islemi bir kac dakika uzatarak uygula
3. gun: Yukaridaki islemi bir kac dakika uzatarak uygula
Biz yukaridaki gibi yaptik ama yeniden egitmem gerekse (ki gerekebilir) sureyi 10 dakikaya cikarmadan daha sik pispis yaparak uygularim. Hani belki daha az aglar da sesi kisilmaz inanciyla!
Boylelikle evimize doner donmez, ilk is kati gida malzemeleri aldik, sonra da uyku egitimine basladik. Yaklasik bir haftadir Kuzeycik hala talimde:(
Uzmanlar diyor ki ne yaparsaniz yapin, her seferinde ayni seyi yapin ki bebeginiz ne zaman neyin gelecegini bilsin. Ilk iki gun biraz dalga biraz tonga, cok tutarli davranamadik (daha dogrusu ucuncu gunde aslinda tutarli olmadigimizi farkettik). Ilk uc gunun sonunda sabah 2 seansini kestik, 5. gunde de sabah 5 ve sonraki keyif seansi gidiverdi. Diyeceksiniz ki "oh ne guzel, daha ne istiyorsun; egitim sart:p". Ben de oyle diyorum demesine de, Kuzey'in cikamayan sesini duyunca daha dogrusu duyamayinca da icim aciyo:(( Zalim Anne!! Gececek oglusum, geri gelecek sesin.. Hem bak gece boyle uyursan daha guzel buyursun, hem de gece yemelerinden dolayi dislerin cikinca curumezler..
Burada kesecektim ki hadi dedim bir de nasil egitim verdigimizi de yazayim:
1. gun: Uyku vaktinde karni tok, alti kuru, uyumasin engelleyecek herhangi bariz bir sikintisi yok ise ve agliyorsa, yatirdiktan 2 dakika sonra maksimum 2 dakika yaninda kalip kesinlikle kucaga almadan, yataginda pispisla, aglamaya devam etse bile cik, 5 dakika bekle ayni sekilde pispis yap, hala agliyorsa bu sefer 10 dakika bekle ve tekrar et.
2. gun: Yukaridaki islemi bir kac dakika uzatarak uygula
3. gun: Yukaridaki islemi bir kac dakika uzatarak uygula
Biz yukaridaki gibi yaptik ama yeniden egitmem gerekse (ki gerekebilir) sureyi 10 dakikaya cikarmadan daha sik pispis yaparak uygularim. Hani belki daha az aglar da sesi kisilmaz inanciyla!
Wednesday, 8 September 2010
Kuzey Yakici
Goruldugu uzere 6 ayda ancak kendime gelebildim. Dusunuyorum da, bir de daha erkenden calismaya baslasaydim, ne halt edecektim. Hepinizin bildigi uzere Bebek Yakici, yakisikli oglumuz Kuzey Yakici 13 Mart 2010 Cumartesi gunu saat 08:10'da dunyaya geldi. 3 kilo 470 gram, nur topu gibin:) O bir Balik (masallah balik gibi hic sudan cikasi da yok arkadasin). Internet hesaplamalarina gore yukseleni de Boga, yemege keyfe duskun (memeyle de mamayla da aramiz cok iyi). Bakalim daha hangi ozelliklerini eslestirecegiz buyudukce.
Kendimce notlar almistim gecmise donuk yazacagim yazilar icin ama her gecen gun goruyorum ki bu buyume hiziyla gecen 6 ayi detayli yazmaya cok da vakit olmayacak (gercekci olacak olursam bundan sonrayi bile ne kadar siklikta yazacagim allah bilir).
Her neyse, kisaca (daha fazla uyku bastirmadan bir baslangic yazisi eklemem gerek!) dogdu dogmadi, doydu doymadi, uyudu uyumadi derken 6 ayi ediverdik. Cok ilginc bir sekilde Kuzey'le zaman hem cok hizli, hem de cok agir geciyor. Agirlik hem hiz hem de omuzlarina (ve daha baska bi taraflarina) binen yuk anlaminda. Belki son bir haftadir Kuzey'e kendi kendine uyumayi ogretmeye calismanin birikmis yorgunlugu nedeniyle su kisacik ozette bile isin zorlugunu vurguluyorum ama napiim bu is harbi zormus! Zaten Kuzey dogar dogmaz yazamamamin en buyuk nedeni de o. Elif Safak'in Siyah Sut romanini daha once okudugumda cok etkilenmemistim acikcasi. Ilk uc ayda elime alip da defaeten okudugumda "ah ne guzel ifade etmis" diye diye bir hal oldum. Gerci benim icin unutmak isteyecegim kadar kotu, depresif bir donem degildi ; ama yazacak kadar keyifli de degildim acikcasi. Artik acisiyla tatlisiyla Kuzey'i buradan takip edeceksiniz. Tatliliklar Kuzey'den, acilar benden :p
Kendimce notlar almistim gecmise donuk yazacagim yazilar icin ama her gecen gun goruyorum ki bu buyume hiziyla gecen 6 ayi detayli yazmaya cok da vakit olmayacak (gercekci olacak olursam bundan sonrayi bile ne kadar siklikta yazacagim allah bilir).
Her neyse, kisaca (daha fazla uyku bastirmadan bir baslangic yazisi eklemem gerek!) dogdu dogmadi, doydu doymadi, uyudu uyumadi derken 6 ayi ediverdik. Cok ilginc bir sekilde Kuzey'le zaman hem cok hizli, hem de cok agir geciyor. Agirlik hem hiz hem de omuzlarina (ve daha baska bi taraflarina) binen yuk anlaminda. Belki son bir haftadir Kuzey'e kendi kendine uyumayi ogretmeye calismanin birikmis yorgunlugu nedeniyle su kisacik ozette bile isin zorlugunu vurguluyorum ama napiim bu is harbi zormus! Zaten Kuzey dogar dogmaz yazamamamin en buyuk nedeni de o. Elif Safak'in Siyah Sut romanini daha once okudugumda cok etkilenmemistim acikcasi. Ilk uc ayda elime alip da defaeten okudugumda "ah ne guzel ifade etmis" diye diye bir hal oldum. Gerci benim icin unutmak isteyecegim kadar kotu, depresif bir donem degildi ; ama yazacak kadar keyifli de degildim acikcasi. Artik acisiyla tatlisiyla Kuzey'i buradan takip edeceksiniz. Tatliliklar Kuzey'den, acilar benden :p
Tuesday, 9 March 2010
Waiting for the baby
Reference books say half of the babies are born before their due and the other half after. Only 2% of them are born right on the due date. (I know it doesn't add up to 100%!!). I was hoping for my baby to be among the 2%, but apparently he is quite happy to be where he is.
These are the longest days of my pregnancy. You start listening to yourself (particularly the baby) intensively and you do not have many alternatives to distract yourself. Whenever I feel a mild cramp, I say "oh my god this is it!" with a bundle of feelings (happiness and anxiety altogether). You want your pregnancy eventually come to an end and finally meet your baby. But on the other hand, you are scared of a long and painful labour.
Come on wee boy, it's not that bad here in the outside world:)
These are the longest days of my pregnancy. You start listening to yourself (particularly the baby) intensively and you do not have many alternatives to distract yourself. Whenever I feel a mild cramp, I say "oh my god this is it!" with a bundle of feelings (happiness and anxiety altogether). You want your pregnancy eventually come to an end and finally meet your baby. But on the other hand, you are scared of a long and painful labour.
Come on wee boy, it's not that bad here in the outside world:)
Monday, 1 March 2010
Week 39
Almost there, phew!!
The time when we first learnt about the baby seems so far away now. I was lucky to have a smooth pregnancy (no cravings, no sickness and no complications at all) and was joking around saying "it's not actually 9 months you carry the baby in your womb, only the last two months count when the baby goes beyond 1 kilo or so". But now I definitely can say that the last few weeks felt like a century!! No wonder why you hear your mums say so.
I was trying to think of similar experiences (such as taking a test you've studied really hard or the last few miles of along trip) but each lacks at least one dimension.
Anxiety, excitement and fear.. Mostly for the unknown..
When will the labour start? How will I understand? Will it be very painful? Will there be any complications? Is the baby healthy? Whom does he look like? and so on..
You only have a view on the possibilities and need to prepare yourself for everything. As you cannot change it all you need to do is being calm and thinking positive:)
The time when we first learnt about the baby seems so far away now. I was lucky to have a smooth pregnancy (no cravings, no sickness and no complications at all) and was joking around saying "it's not actually 9 months you carry the baby in your womb, only the last two months count when the baby goes beyond 1 kilo or so". But now I definitely can say that the last few weeks felt like a century!! No wonder why you hear your mums say so.
I was trying to think of similar experiences (such as taking a test you've studied really hard or the last few miles of along trip) but each lacks at least one dimension.
Anxiety, excitement and fear.. Mostly for the unknown..
When will the labour start? How will I understand? Will it be very painful? Will there be any complications? Is the baby healthy? Whom does he look like? and so on..
You only have a view on the possibilities and need to prepare yourself for everything. As you cannot change it all you need to do is being calm and thinking positive:)
Subscribe to:
Posts (Atom)