Gecen haftasonundan beri ailecek hastayiz. Babamiz, memleketin guclu antibiyotikleri ile sok tedavisi uygulayarak kendini kurtardi ama Kuzeycik ve annesi hala surum surum surunuyor. Tam gecti geciyor derken bakiyorum yine akiyor yine akiyor. Yazik iki gundur burna gozler de eslik etmeye basladi. Su ihtiyacinin bi kismini burnundan gideriyo minik kuzum! (igrencim di mi hehheh:p)
Akan burna bir de cikmaya calisan disler eklenince evimizdeki senlik katsayisi da artmis oldu. E hayiflanip duruyordum "geceleri ozluyorum oglusumu" diye. Al diledigin kadar hasret gider Didem Hanim. Eski Gestapo gunlerime donmem lazim. Bunlarin dislerinin kuslarinn bitecegi yok gari!
No comments:
Post a Comment