Separation Anxiety/Ayrilik Endisesi

Son zamanlarda sadece resim ve video yukler oldum, icim biraz doldu tasti. Su donem bitmeden, yasadiklarimi tecrubelerimi de not edeyim diyorum ama malesef uykuya yenik dusuyorum.
Kuzey'de bu aralar ciddi bir sekilde "separation anxiety" yani "ayrilik endisesi" hasil oldu. Genelde bir yaz civarinda baslayip sanirim 18 aya kadar gidebiliyor. Cocuk kendisine esas bakan kisiyi goremediginde huzursuz oluyor, agliyor vs. Uzmanlar bu donemin gelip gecici oldugunu ve olabildigince ihtiyaclarina karsilik vermek gerektigini soyluyor. Eh, hal boyle olunca ve Kuzey'in de son bir haftadir sesi cikmaz olunca, en ufak aglamada "hoop kucak" ve akabinde "hoop bizim yatak" olduk. Son iki gecedir saat aksam 9.30 gibi mecbur bizim yataga aliyorum aglamayi kesmedigi ve yataginin basinda pis pis yapacak takatim kalmadigi icin. E bir de hic bitmeyen dis agrisi. Kucagima geldigi zaman aninda sakinlesiyor. Babamiz da yok, yatakta yerine de oyle guzel kuruluyor ki. Ama bu sakinlikte sureklilik arzetmiyor. Sabahin genelde 2sinden sonra basliyor donmeye. Arkadas sadece iki eksende de takilmiyor, arada bir ayaga da kalmaya calisiyor uykusunda. Yatagin kenarini yastikla donattim ama o da bir yere kadar, dun gece resmen son dakikada yakaladim yastigin uzerinden.
Bakalim bu gecemiz nasil gececek..

Yuruyelim Arkadaslar!

Annecigim de ne guzel bir pijama almis!

 Asagidaki video'yu izlemeden evvel bir yere oturun, basiniz donup dusebilirsiniz cunkum. Kuzey yururken o kadar sallaniyor ki, ister istemez bir tutma soz konusu. Artik idare edicez bir sure napalim..